Je stelt een ingewikkelde vraag! Er zijn argumenten voor Hitchcock als feministe, maar het grootste deel van de literatuur die ik heb gezien, is meer geneigd hem te bestempelen als een vrouwenhater (om nog maar te zwijgen van fetisjist, sadist en voyeur). De ijzige blondines die zijn handelsmerk waren, waren misschien wel sterke personages op film, maar in het leven waren ze sterk onder zijn controle. Hij kleedde Vera Miles niet alleen voor zijn film The Wrong Man , maar ook voor algemeen gebruik. Joan Fontaine noemde hem een ​​Svengali vanwege de manier waarop hij haar bestuurde tijdens het maken van Rebecca . Tippi Hedren werd uit een televisiecommercial gekozen, niet vanwege haar acteervermogen, maar vanwege haar uiterlijk. Ze mocht brutaal worden aangevallen door vogels bij het filmen van de film The Birds . Tijdens het filmen van Marnie , in plaats van haar richting te geven, poseerde Hitchcock haar, regelde zelfs haar uitdrukking met zijn vingers en vervolgens rolfilm. Toen ze zijn avances en zijn behoefte aan controle afwees, dreigde hij haar carrière te ruïneren en dat deed hij - en hield haar voor een klein bedrag onder contract voor een aantal jaren, waarna geen enkele andere studio haar zou raken. ( Interview met Hedren)

Het probleem met het labelen van Hitchcock is de incongruentie tussen het product van zijn werk en de methoden die worden gebruikt om ze te bereiken. In The Women Who Knew Too Much: Hitchcock and Feminist Theory stelt auteur Tania Modleski dat Hitchcock onverschillig stond tegenover feminisme en dat dat de reden is dat er zo veel discussie over is .

Persoonlijke mening? Hij herkende de kracht van vrouwen, maar in plaats van hun kracht te waarderen, gebruikte hij zijn films en zijn films als een manier om hen obsessief onder controle te houden. De kunstgeschiedenis zit vol met mensen wier kunst en motief ongelijk lijken. Genie in kunst komt niet altijd uit een ereplaats. Om Hitchcock, of welke artiest dan ook, te beoordelen, moet je naar zowel werk als leven kijken.